Ben Arap’ım, yolumda cesurum,
Güneşim Batı’ya ışık saçtı.
Patlarsam bir volkan gibi, dikkat edin öfkemden,
Destanlarımda kahramanlıklarım yazılı.

Tarih, benim için kitap başlıkları çizdi:
Cömertim, doğamda sadakat ve fedakârlık var,
Cesurum, aklım yerinde, sabırlı ve kalbim temiz.
Ben Arap’ım; dur önümde, ey benim kökenimi soran!

Ben devrimciyim, Kudüs’ten, Mekke’den, Bağdat’tan,
Ve Arap Magrip’imizdenim; vatanımın sınırı yok.
Ama ben dimdik Şam’danım, Rabbimin izniyle.
İşgalcime ve gasp edene de söyle: Ben Arap’ım.

Benim silahım; şiirlerim ve sözlerim,
Onları zırh gibi kullanırım,
Toplarınızı susturur, sizi geri çekerim.
And olsun ki, yaşarım bir toprakta;
Toprak sizi nefret eder, gece korkutur,
Çocuk korkutur, taş sizi böler,
Ve karanlıkta olanlar bana destek verir.

Eğer kökenim hoşunuza gittiyse,
Benim için şiir yazın,
Ya da yoluma katılın.
Ya da Nasır Derviş’in dediği gibi:
“İlk sayfaya kaydet… kaydet…
Ben Arap’ım.”