“Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü sanmayın.” [Al-i İmran Suresi: 169]

2011 baharında, Suriye’de barışçıl protestolar yayılmaya başladığında, Humus şehri ulusal ifadenin merkezi haline geldi. Binlerce kişi, özgürlük, onur ve adalet talebiyle Saat Kulesi Meydanı’nda toplandı.

Katılımcılar arasında Dalati ailesi üyeleri de vardı. Ön saflarda gururla yer aldılar; çünkü hak için ayağa kalkmak ertelenemez bir ahlaki görevdir. En dikkat çeken seslerden biri, kalabalığa barış çağrısı yapan, şiddeti reddeden ve ulusal birliği vurgulayan Şeyh Mahmud Dalati oldu.

Bu katılım sembolik değildi; ailenin değerlerinin canlı bir yansımasıydı: mazlumu savunmak, toplumun sorunlarına duyarlı olmak ve adalet ile özgürlük için kararlı durmak. Bazı aile üyeleri tutuklandı ve baskıya maruz kaldı; ancak ilkelerinden taviz vermediler. Çünkü değişim cesaretle başlar ve tarih, güce karşı doğruyu söyleyenleri unutmaz.

Dalati ailesinin Humus’taki bu eyleme katılımı, miraslarında gurur verici bir sayfa olarak yer aldı. Bu köklü aile, halkının nabzına her zaman duyarlı olmuş; hakikat anlarında var olmuş, onura bağlı kalmış ve vatan için fedakârlık yapmayı görev bilmiştir.